Hoe licht is het leven als alles er mag zijn! En de enige die daarover gaat ben jij. Jij besluit of je hoofdpijn er mag zijn of niet, of die bumperklever op de snelweg er mag zijn of niet, of de schimmel op je gisteren gekochte aardbeien er mag zijn of niet. Zodra je vindt dat iets er niet mag zijn, is het gedaan met de innerlijke rust en voel je je boos of geïrriteerd. En dat mag er ook zijn. Behalve van jou misschien, en dan zit je helemáál in de shit. Er gebeuren dingen,…

Hier zit ik, in mijn vertrouwde huiskamer. Ik kijk naar de witte tulpen op het tafeltje. Naar de leren stoel die nodig moet worden ingevet. Ik kijk door het raam en zie de wolken, de kantoorgebouwen en verderop de Lange Jan. Deze wereld is zo vanzelfsprekend dat ik haar meestal voor lief neem. En opeens word ik overweldigd door het genadevolle besef dat dit hele bestaan – van mijzelf en van de wereld – een ongelooflijk wonder is.

Als je het ‘ik’ echt zoekt, verdwijnt het.Ramana Maharshi De westerse wetenschap zoekt al jaren naar wat bewustzijn precies is, maar komt er niet uit. Dat komt omdat wetenschappers alleen uitgaan van dingen die objectief bestaan, dus van waarneembare objecten. Met als onderliggende gedachte: wat je niet kunt waarnemen, bestaat niet echt. Maar daarbij zien ze bewustzijn – het waarnemen zélf – volkomen over het hoofd. Bewustzijn is geen object dat kan worden waargenomen, maar dat waarin alle objecten worden waargenomen. Wetenschappers proberen via metingen het bewustzijn in de hersenen aan te tonen, maar dat is…

In het vroege voorjaar van 1978 gaf mijn vader zijn ouderwetse Underwood aan mij, nadat hij voor zichzelf een elektrische typemachine had aangeschaft. Op mijn zolderkamer had ik het pikzwarte bakbeest pontificaal op het bureautje gezet. Ik was er blij mee en typte mijn schoolwerkstukken tot mijn vingertoppen paars werden. Maar na verloop van tijd begon de opvallende saaiheid van het loodzware stuk gietijzer me te vervelen. In de kelder ontdekte ik een nog halfvol blik oranje muurverf. Die was overgebleven na de schilderbeurt waarmee mijn jongste broer – in combinatie met paars en bruin –…

Een paar eeuwen geleden was dit een levensgevaarlijke uitspraak, maar dat maakt het niet minder waar: jij bent God. ‘Ook ik, met mijn alledaagse leventje, mijn koppige ongeduld en mijn te dikke buik?’ denk je nu misschien. Ja, ook jij. Jouw bestaan en dat van de wereld ben je als iets alledaags gaan zien, maar het is niets minder dan een goddelijk mysterie. Wat is de wereld eigenlijk? Deze plek waar je rondwandelt en je zo vertrouwd mee voelt, is dat iets solides, iets dat los van je waarneming bestaat? Je denkt de werkelijkheid te kennen…

In januari beleefden we de 21ste seconde van de 21ste minuut van het 21ste uur van de 21ste dag van het 21ste jaar van de 21ste eeuw. Een ultrakort non-event dat volop werd gedeeld via Whatsapp. Misschien is het ook jou niet ontgaan. Ik las het achteraf pas, anders had ik vast op mijn klok zitten turen om op het moment suprême te roepen: ‘Ja! Nu!’

Wanneer we ons niet fijn voelen, bijvoorbeeld omdat we bang zijn dat er iets gaat gebeuren wat we niet willen, voelen we dat in ons lichaam. We ervaren dan een zeurende buikpijn, of een knellende brok in onze keel, of steken in ons hartgebied. Dat noem ik ‘psychologische pijn’, omdat die pijn vaak gepaard gaat met een gedachte of een reeks gedachten. Meestal herhalen die gedachten zich, alsof we in kringetjes ronddraaien die niet te stoppen zijn. Het zijn vaak bekende gedachten, bekende verhalen die we onszelf vertellen. Verhalen die we als kind al kenden. Als…

Hoe zou het zijn als we alles zouden weten? Wetenschappers zijn er al jaren van overtuigd dat dat kan. Dat ze ooit alle verschijnselen kunnen begrijpen en verklaren. Het vinden van ‘de theorie van alles’ is zelfs de heilige graal voor de wetenschap. Maar stel nou eens dat dat écht lukt. We weten dan precies hoe het allemaal zit, er zijn geen raadsels meer, in feite is er niets meer te ontdekken en is het alleen nog zaak dat die theorie wordt opgeschreven en opgeslagen op een – hele grote – server.

Tijdens zo’n lockdown heb je nog eens tijd om wat te lezen. Ik lees van alles en zo ontdek ik van alles. Een paar voorbeelden: Sterrenkundigen schatten dat er in het heelal zo’n honderd miljard sterrenstelsels voorkomen, waarvan onze eigen Melkweg er een is. Ze vermoeden dat een gemiddeld sterrenstelsel honderd miljard sterren bevat. In het heelal zijn er dus honderd miljard keer honderd miljard sterren. Dat is tien triljard – een één met twintig nullen. Als je alle zandkorrels op aarde zou tellen, kom je waarschijnlijk uit op zo’n honderd triljoen – een één met…

Mijn dierbare vriend F schreef: ‘Hoe prachtig de zintuigen zijn, ervaar je pas als er een zintuig uitvalt of verdwijnt. Wanneer alle zintuigen wegvallen, realiseer je je dat ook de áfwezigheid van elke zintuiglijke indruk wordt waargenomen.’ Ik wens niemand toe opeens doof of blind te worden, maar een dergelijke situatie zou wel behulpzaam zijn om in één keer te zien wat je bent: het waarnemen zélf. En niet de inhoud van het waarnemen. De inhoud van je waarneming wisselt immers per seconde, maar jij bent altijd jij. Tot de inhoud van je waarneming behoort alles…