Ik ‘be-leef’ de wereld

Hier zit ik, in mijn vertrouwde huiskamer. Ik kijk naar de witte tulpen op het tafeltje. Naar de leren stoel die nodig moet worden ingevet. Ik kijk door het raam en zie de wolken, de kantoorgebouwen en verderop de Lange Jan. Deze wereld is zo vanzelfsprekend dat ik haar meestal voor lief neem. En opeens word ik overweldigd door het genadevolle besef dat dit hele bestaan – van mijzelf en van de wereld – een ongelooflijk wonder is.

Deze wereld wordt me voorgespiegeld door mijn zintuigen. Ik kijk, hoor, voel, proef en ruik de wereld tot leven. Zo ‘be-leef’ ik de wereld. Dieren met andere zintuigen brengen een andere wereld tot leven, dat maakt niet uit. Dit is mijn illusie, mijn werkelijkheid.

In feite ben ik de Schepper zelf. Als ik mijn ogen sluit, vernietig ik de wereld. Als ik ze open, schep ik een geziene wereld. Als ik luister, schep ik een gehoorde wereld. Helemaal vanzelf. Eén onlosmakelijk gebeuren, één intieme stroom van ervaren.

Het universum creëert wezens met zintuigen en wezens met zintuigen creëren het universum. Tegelijkertijd! En dit hele wonder, dit complete mysterie is wat ik ben.

Hoe dit mogelijk is? Ik kan er met mijn pet niet bij. Maar ik geniet er wel van. Met volle teugen.