Kwaliteit is aandacht

Gisteren was ik bezig met een administratieve taak waar ik geen zin in had. Het viel me opeens op dat ik verveeld achter mijn computer stond (niet zát, want ik heb een sta-bureau), en er al meer dan een uur naar verlangde om dit af te ronden en iets leukers te doen. (Misschien ervaar jij net zoiets terwijl je deze tekst haastig leest. Lees dan vooral even door, het duurt niet lang.) Ik besefte dat dit een regelrechte uitnodiging was. Een uitnodiging om helemaal aanwezig te zijn bij wat ik nú deed. Ik haalde diep adem en liet het oordeel los dat ik had over deze klus. Het was of er een grijze sluier optrok en ik totaal in de kleurrijke werkelijkheid terechtkwam. Kennelijk was ik dus al die tijd niet echt hier aanwezig geweest, maar in een vage achtergrondfantasie.

Als je in een restaurant iets eet wat kwaliteit heeft, betekent dat vaak dat het zo goed smaakt dat je aandacht er vanzelf naartoe wordt getrokken. Je stopt met babbelen en verwondert je over de sensatie van het proeven, ook al duurt dat misschien maar een paar tellen. Wat je proeft heeft kwaliteit, want het eist je aandacht op.

Dat kun je ook omkeren. Je kunt kwaliteit géven aan het leven door aandacht te hebben voor wat je nu doet, voor wat er nu is. Zonder waarde te hechten aan je oordelen over saai of onaantrekkelijk. Gedachten aan al het leuks (of niet-leuks) wat je in de toekomst te wachten zou kunnen staan, laat je gewoon varen door daar je aandacht nu eens niet op te richten. Je besluit gewoon totaal hier en nu zijn. Je totaal te geven aan dit moment. Dat is wat er volgens mij echt wordt bedoeld met ‘quality time’. Niet een saaie dag afsluiten met je partner bij de open haard en een glas wijn in je hand, dat is tijdschriftenquatsch. Maar juist de saaiheid bij de oren vatten, en er kwaliteit in stoppen door aandacht te hebben en je oordeel los te laten. Als je dát doet is niets meer saai, werkelijk waar! De was ophangen niet, kerstkaarten schrijven niet. Zelfs de administratie doen niet.