Onlangs had ik een nachtelijke paniekaanval. Sinds een nare ervaring met ayahuasca, een paar jaar geleden, heb ik die vaker. Tijdens zo’n aanval ervaar ik een grote angst voor de dood, omdat ik mezelf dan eeuwig in een oneindige donkerte zie ronddwalen. In totale eenzaamheid, omdat er niemand ander is om me te helpen. Kortom: de hel. Maar opeens hoorde ik een stemmetje dat zei: ‘Blijf hier en nu, en zie dat het oké is.’
Als coach help ik mijn cliënten door ze te laten zien dat er hier en nu niets aan de hand is en dat we lijden onder onze gedachten dat het anders zou moeten zijn dan het is. Nu hielp ik mijzelf: ik besloot mijn aandacht te richten op het voelen van mijn lichaam in het warme bed, en op de weinige geluiden op straat. Daar werd ik rustiger van. De stress vloeide langzaam weg uit mijn cellen en ik kon met mijn aandacht volop bij mijn hart zijn, bij die open verbinding met de liefde die er na ‘mijn’ dood ook zal zijn omdat liefde is wat ik werkelijk ben. Toen durfde ik weer te gaan slapen.
Ik zie het leven als een reis van hoofd naar hart. Van identificatie met ‘ik’ naar zien dat ik liefde ben. Bij mij gaat die reis stapje voor stapje, met vallen en opstaan. Steeds meer omarm ik mijn schaduwkanten in plaats van ervan af te willen. Door te zijn met wat is – en niet vanuit weerstand te leven zoals ik vroeger vaak deed – kan ik rusten in het hier en nu. In het paradijs.
Hier en nu is het paradijs! ‘Ja ja,’ denk je misschien, ‘maar als ik een keer iets heel ergs meemaak, is het dan nog steeds allemaal zo goed hier en nu?’ Die gedachte is precies waarom we lijden. We projecteren narigheid in een denkbeeldige toekomst, zien niet meer dat de werkelijkheid van hier en nu oké is, en lijden onder de gedachte. Zo creëren we de idiote situatie dat er hier en nu niets aan de hand is, en we tóch lijden. Dat doorbreek je alleen door steeds opnieuw te kijken: hoe is het nu echt?
Bij mij resulteert dit steeds meer in een lichte en speelse levenshouding waarin aanvaarding, humor en liefde de boventoon voeren. Dat zorgt ervoor dat ik gelukkig ben, los van de omstandigheden. Zoveel mogelijk vanuit die houding maak ik contact en doe ik wat ik doe.
Het paradijs… Waar anders zou dat kunnen zijn dan hier en nu?