Eerst gaven we onze ware aard, onze vanzelfsprekende natuur, een naam: God. Vervolgens maakten we van God iets anders, of beter gezegd: iemand anders. We schiepen God naar ons beeld. Daarna hebben we deze ‘supermens’ verbannen naar een hemel, ontraceerbaar ver weg. En nu vragen we ons af of God eigenlijk wel bestaat. Terwijl we op ieder moment kunnen zien dat God bestaat, eenvoudig omdát we zien.
God bestaat niet als een beschermend wezen op afstand, met menselijke eigenschappen, in wie je moet geloven om ‘gered’ te worden. God bestaat als de essentie van onszelf, zonder eigenschappen, waarin alles wordt waargenomen. Steeds hier en nu, ‘dichterbij dan onze adem’. God is het besef Ik Ben, dat alle levende wezens op mysterieuze wijze met elkaar delen.
Jezus zag dit, net als velen voor en na hem. Maar of je het nu wel of niet ziet, het geldt – godzijdank – voor iedereen, want iedereen is Ik.